CZESŁAW MIŁOSZ WYPRAWA DO LASU

Drzewa ogromne, że nie widać szczytu,
Słońce zachodząc różowo się pali
Na każdym drzewie jakby na świeczniku,
A ludzie idą ścieżką, tacy mali.

Zadrzyjmy głowy, weźmy się za ręce,
Żeby nie zgubić się w trawach jak w borze.
Noc już na kwiaty nakłada pieczęcie
I z góry spływa kolor po kolorze.

A tam nad nami uczta. Dzbany złota,
Czerwone wina w osinowej miedzi.
I wiezie dary powietrzna karoca
Dla niewidzialnych królów czy niedźwiedzi.




INTERPRETACJA

Autor w wierszu filozoficznym opisuje sztukę życia. Naturę lasu porównuje do codziennych chwil.
Utwór zawiera elementy przyrody widziane ludzkim wzrokiem. Wyobraźnia ludzka tworzy kontrast wielkości. Kontrast polega na zminimalizowaniu przyrody. W wierszu stosowania jest przenośnia nawiązująca do różnorodności natury, a zwyczajnych problemów.
Piękno świata towarzyszyć nam może równolegle z naszymi wyborami i decyzjami. Człowiek wolny ma prawo do decydowania i przeżywania swojego życia w zgodzie z naturą.

ADAM MICKIEWICZ NIEPEWNOŚĆ

Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,
Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;
Jednakże gdy cię długo nie oglądam,
Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam;
I tęskniąc sobie zadaję pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu
W myśli twojego odnowić obrazu?
Jednakże nieraz czuję mimo chęci,
Że on jest zawsze blisko mej pamięci.
I znowu sobie powtarzam pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale,
Abym przed tobą szedł wylewać żale;
Idąc bez celu, nie pilnując drogi,
Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;
I wchodząc sobie zadaję pytanie;
Co tu mię wiodło? przyjaźń czy kochanie?

Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił,
Po twą spokojność do piekieł bym zstąpił;
Choć śmiałej żądzy nie ma w sercu mojem,
Bym był dla ciebie zdrowiem i pokojem.
I znowu sobie powtarzam pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Kiedy położysz rękę na me dłonie,
Luba mię jakaś spokojność owionie,
Zda się, że lekkim snem zakończę życie;
Lecz mnie przebudza żywsze serca bicie,
Które mi głośno zadaje pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czyli też kochanie?

Kiedym dla ciebie tę piosenkę składał,
Wieszczy duch mymi ustami nie władał;
Pełen zdziwienia, sam się nie postrzegłem,
Skąd wziąłem myśli, jak na rymy wbiegłem;
I zapisałem na końcu pytanie:
Co mię natchnęło? przyjaźń czy kochanie?





INTERPRETACJA


Wiersz "Niepewność"  napisany przez Adama Mickiewicza to wyznania monologu w wierszu do swojej ukochanej. Osoba mówiąca nie ma pewności co do swoich uczuć. Stoi na granicy przyjaźni, a miłości. W wierszu występują środki poetyckie tj : epitet "smałej żądzy", pytanie retoryczne "Co mnie natchnęło? przyjaźń czy kochanie?". 
Podmiot liryczny niepewnie określa swoje uczucie, jako wspomnienie młodzieńczej miłości.